Elazığ Gerçekleri

Prof. Dr. Naci Görür ile ilgili yaptığı araştırmayı  Kültür Şehri Elazığ-Harput isimli sosyal medya hesabından paylaşan hemşerimiz Prof. Dr. Ahmet Karataş zaman zaman gözlerin dolmasına neden olan bilgiler verirken  Elazığlılar göğüslerini kabartan iki bilim insanına da teşekkür ettiler.

“Görür’ü Cemiyet Nezdinde Muteber Kılan Onun Şahsiyetli Ve Dürüst Yapısıdır.”

Prof Dr. Ahmet Karataş Prof. Dr. Naci Görür ile ilgili olarak yaptığı araştırmalarını beş bölüm halinde  sunacağını açıkladığı paylaşımında şu ifadelere yer verdi; “ Onun şimdiye kadar haberinizin olmadığını düşündüğüm hayat hikayesini okuduğunuzda bir insanı her türlü yokluğa rağmen  zirveye taşıyan temel kuvvetin azim ve disiplinli çalışmak olduğunu göreceksiniz. Naci Görür’ü cemiyet nezdinde muteber kılan onun şahsiyetli ve dürüst yapısıdır. “

 Dört Yaşında Yetim Kalıyor

Prof Dr. Ahmet Karataş’ın açıklamalarının devamında ise şu ifadelere yer veriyor; “ Naci Bey 9 Eylül 1947 ‘de Elazığ’ın Nailbey Mahallesi Ok Sokak’ta bulunan 5 numaralı tek katlı yığma kerpiç bir evde doğar. Babası Harput’un Nuralı Köyü’nden marangoz Ahmet Efendi annesi ev hanımı Hatime Hanım’dır. Son yıllarında felç geçiren baba Ahmet Efendi , Naci Bey henüz dört yaşındayken vefat eder. Naci Bey babasını hayal meyal hatırlamaktadır.  Naci Bey üç çocuklu evin en küçüğüdür.  Mustafa adında ağabeyi Güllü adında da ablası vardır.  Mustafa erken yaşlarda aileyi bırakıp İstanbul’a gitmiş  ve genç yaşta vefat etmiştir. Güllü Hanım ise evlenip Adana’ya yerleşmiştir.  Dolayısıyla Ahmet Efendi vefat ettikten sonra Naci Bey babasının yokluğunu hayatı boyunca hissedecek ve belki de onun hatırasını diri tutmak için oğluna babasının adını verecektir.”

“Rahmetli  Annem Üzerime Titrerdi”

Prof Dr Karataş, Prof Dr. Görür’ün annesi ile ilgili olarak ise şu ifadelere yer verdi; “Naci Bey’in annesi  Hatime Hanım okuma yazması olmayan fakat Harput’un engin kültürü ile yetişmiş zarif bir hanımefendidir. Kocası vefat ettikten sonra yetim kalan dört yaşındaki  yavrucağına hem ana hem de baba olmuş, ömrü boyunca ona kol kanat germiştir.  Naci Bey; ’Rahmetli  annem üzerime titrerdi. Başka işe koşmamı istemez,  sadece ders çalışmamı arzulardı. Sevginin, saygının,  bütün mahlukata şefkatin hakim olduğu bir evde büyüdüm. Elazığ’da babasız büyüyen bir çocuk olarak, okuma yazma dahi bilmeyen annem beni öyle yetiştirdi ki… Mesela ben hayatım boyunca yere bir kağıt bile atmadım’ demektedir.  Hatime Hanım  1980 lerde vefat ettiğinde Naci Bey bir araştırma için binlerce kilometre uzakta Avustralya açıklarındaydı. Hem mesafenin uzaklığı hem de okyanusta olması sebebiyle annesinin vefatı kendisine haber verilmemiş, cenaze yakın arkadaşları Prof. Dr. Celal Şengör ve Prof. Dr. Remzi Akkök’ün yardımlarıyla kaldırılmıştı.”

“Naci Bey Evlerinde Elektrik Olmadığından Gaz Lambası Işığında Okuma Yazma Öğrenir”

Prof Dr. Karataş Prof. Dr. Görür’ün eğitim hayatını ise şu şekilde ifade ediyor;  “Naci Bey ilköğrenimini Elazığ Altınova İlkokulu’nda tamamlar.  Öğretmeni  rahmetle yad ettiği Melek Özdal’dır. Okul müdürü ise  Başöğretmen İzzet İlhan’dır. Elazığ’da o yıllarda sağlam bir aile kültürü ve muazzam bir okuma merakı vardı. Elazığlı, okumuş insana çok değer veriyor, sevgi ve saygısını ondan esirgemiyordu. Naci Bey evlerinde elektrik olmadığından gaz lambası ışığında okuma yazma öğrenir. Ortaokul son sınıfa kadar da evlerine elektrik gelmez. Buna rağmen okuma azminden taviz vermez. İlkokulu müteakip Atatürk Ortaokulu’nda eğitimi sürdürür.  1961-1963 ‘e takabül eden bu yıllarda okuma merakı had safhaya çıkar. Varlık Yayınları tarafından neşredilen çep kitaplarının neredeyse tamamını Tommiks Teksas serilerinin hepsini o yıllarda bilhassa ortaokul edebiyat öğretmeni Mustafa Kaya’nın teşvikiyle okur. “

“Okuyacağı Kitapları Satın Almak İçin Elazığ Tren İstasyonu’nda Keskin Kokulu Nane Şekeri Satar”

Prof. Dr. Karataş Prof Dr. Görür’ün eğitim hayatı ile ilgili yaptığı açıklamalarını   şu şekilde sürdürdü; “Yetimdi ailece geçim derdi çekmektelerdi. İlkokul sonda ve ortaokul yıllarında biraz harçlık biriktirmek, hiç olmazsa okuyacağı kitapları satın almak için Elazığ Tren İstasyonu’nda keskin kokulu nane şekeri satar. Edindiği yüzlerce kitabı okuduktan sonra, okulda öğretmenler odasının yanındaki masada  öğrencilere, postane önünde de gelip geçen meraklılara 10 kuruş karşılığında kiraya verir. O günün şartlarında güzel de harçlık kazanır. Fakat bir müddet sonra para ile kitap okutmayı ayıp görür ve bu işten vazgeçer. 1963 ‘te Elazığ Lisesi’ne başlar. Orada kendilerini iyi yetiştirmek isteyen çocuklara ve ikmale kalanlara ek ders verir. Ders verdikleri arasında Elazığ’ın ileri gelenlerinin çocukları da vardır. Bu dersler sayesinde harçlığını çıkartır. Naci Bey 1966’da Elazığ Lisesi’nden mezun olur. İlkokuldan lise son sınıfa kadar sınıfları  hep iftiharla geçmiştir. Naci Bet tabii olarak Teknik Üniversite’yi kazanmayı okuyup mühendis olmayı hedeflemişti. Bu idealini şu cümleler ile ifade etmektedir. ‘O yıllarda cumhuriyetin atılım dönemleriydi. Mühendislik çok kıymetliydi. Ülkeyi Kalkındırmak, yol , köprü, baraj, fabrika, havaalanları yapabilmek için mühendislere büyük ihtiyaç vardı. O nedenle Fen Bölümü’nde mühendislik hepimizin idealiydi ve devamlı İTÜ’ye çalışırdık’ Naci Bey’in üniversiteye hazırlandığı yıllarda merkezi sınav sistemi yoktu. Kim hangi üniversitede okumak istiyorsa oraya gider birkaç gün süren yazılı ve sözlü sınavlara girer sınav sonucuna göre de ya üniversiteye yerleşirdi yada yerleşemezdi. Naci Bey Teknik Üniversite sınavlarına girmek için üç arkadaşıyla birlikte hazırlıklarını tamamlar. Aileleri çocukların tren biletini alır onları istasyonda kara trene bindirip İstanbul’a yollar. Naci Bey ve arkadaşları ilk defa İstanbul’a gelmişlerdir. Sora sora  hemşerileri Osman Akgün’ün Aksaray’da ki Akgün Oteli’ne giderler. Hepsi topluca bir oda kiralarlar. Geceyi orada geçirirler. Ertesi gün yine sora sora  Teknik Üniversite’nin kampüsüne varırlar. Sınav sonucu açıkladığında Naci Bey İTÜ Maden Fakültesi’ni kazanmıştır.”